برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
این شبیه خون بلا باز چه بود ای ساقی
حالیا نقش دل ماست در ایینه جان
تا چه رنگ اورد این چرخ کبود ای ساقی
بس که شستیم به خوناب جگر جامه جان
نه از او تار به جا ماندو نه پود ای ساقی
در فرو بند که چون سایه در این خلوت غم
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی
<ای امده از خدا به خدا میسپارمت>
کلمات کلیدی:
